A jutro?

A jutro?

A jutro kolejny raz przeżyję strach

Kolejna katastrofa mych lat

Już dziś nie mogę wytrzymać

Nie mogę znieść tych kłamstw

Obłudność prowadzi Cię w snach

A samotność rzeczywistą drogą gnie

Już nie chcę Cię znać

Me oczy zamknione

'Patrzą' w dal

Zapomnij o mnie

Już czas...

Iskierka nadziei

Tak mało potrzeba mi do szczęścia

Tylko słowa

Szepcz mi mój miły dopóki świat cały

Mów jak kochasz dopóki jesteś trwały

Nie bierz nic ostrego do ręki

Ugładzę je ucałuje dopóki nie miną Twe męki

Nie mów jak jest dobrze, bo wiem jaki mrok Cię otacza

Całe kruche życie ciągle Cię przytłacza

I tak w kółko bezcelowe marzenia

I nieosiągnięte plany

Ciągle tylko te fatalne rany!

Obudź się!

Złap mnie za rękę i ucieknijmy stąd...

Tak po prostu ... Ucieknijmy.

Dla Ciebie Mój Miły, oddam cały świat... 

Relikwie

Dzisiaj wspomienia są
Jutro je zamknę znowu już
Zanurzę się w otchłani szarości
Bez pamięci wrócę do rzeczywistości
Już pora, już czas 
Dobranoc, me wspomnienia 
Na was już czas

~ A.M.

Każdy nowy dzień jest kwiatem
Który zakwita w naszych rękach
Tam gdzie się kocha, nigdy nie zapada noc.
Serce to cząstka człowieka,
Które tęskni, kocha i czeka.

Kiedy nadejdzie ten moment *

Kiedy nadejdzie lepszy czas

zabiorę właśnie Ciebie tam

do snów kolorowych

do marzeń wesołych

do mojej pamięci

na zawsze...

okażę odrobinę chęci

pokażę...

zrozumiem wszystko jeśli tylko chcesz

jestem Twoja więc zrób co zechcesz

Point

 

once, I was lost

to the point of disgust

I had in my sight

lack of vision

lack of ligh

I fell hard

I fell fast

mercy me

it'll never last

then, in the dust

all the things

we discussed

were thrown to the wind

so at last

we begin

'cuz we fall hard

we fall fast

mercy me

it'll never last

Pustka *

Dłonie pokryte kurzem zdrady

Oczy zamglone miłością 

Usta spierzchniałe przez kłamstwa 

Twarz pokryta nienawiścią 

Ciało wydęte niczym łuk 

Palce porośnięte brzydotą 

There's no tomorrow

I odtąd kąpałam się w wielkiej pieśni Morza, 

Przesyconej gwiazdami, śpiewanej jak muzyka, 

Pożegnałam toń modrą, gdzie pośród bezdroża 

Zadumany topielec niekiedy przemyka. 

Zaspana*

Oczka mam zamknięte bo śnię snem wiecznym. Mówią mi...Malutka nie otwieraj oczek. Śpij, moja miła, bo już nic Cię nie czeka. Nie otwieraj oczek bo zło w nie wpadnie. Śpij i nie martw się niczym...dobranoc. Dobranoc, już na zawsze...Nie otwieraj ich, już nigdy...

*** Walka

Spójrz w głębię je­zior­nych odmętów pa­mięci!
Co nie chcą pa­miętać, ni bóstwa, ni święci!
W bór nimf i driadek, cza­rowną krainę... 
W la­to naj­burzow­sze... za­mieci pełną zimę!

I za­wyj nam wiet­rze, zęba­ty niepo­korą!
Wal­czmy dziś z mro­kiem... szablą do wal­ki skorą! 
Mknąc między ol­cha­mi i dębo­wym cieniem
Bądźmy śmie­chem, pieśnią, nadziei płomieniem! 

I od­najdźmy sens w naszej des­pe­rac­ji
Pro­mien­ni światłością, zap­rzeczmy ne­gac­ji
Świ­tając brzas­ka­mi w noc­nych zam­kach grzechu
Pod skle­pieniem pałacu... na­wet i pod strzechą!

Pięścią bez­względności uto­pioną w płaczu
Zwy­ciężymy wszys­tko... cho­ciaż wro­ny kraczą
La­tając nad na­mi swą smętną czar­nością
Sta­wimy im czoła- śmie­chem i ra­dością!

Widzisz te chochli­ki, szar­piące za liście?
I pył gwiez­dny, co la­wen­dy sreb­rem chce opa­dać dżdżyście?
Widzisz te upiory i stworze­nia la­su?
Co mie­szkają w Ni­bylan­dii od początku cza­su?

Za­biorę Cię do nich, w drodze przez sza­leństwo
Bądźmy jak kom­pa­nia... al­bo jak rodzeństwo
A kto wie, ja­ka będzie nas wal­ka cze­kała?
Niech do nas przybędzie anieli­ca biała!

Mój osobisty skrawek nieba

Chciałabym To­bie kil­ka strof po­daro­wać
W słów ma­gii pragnę zakląć nat­chnienie
By w pa­mięci już na zaw­sze zacho­wać
Naj­cudniej­sze z możli­wych spełnienie.

Kiedy to z ust dwoj­ga pogłosem drżącym
Słowa wcześniej skry­wane nag­le wzle­ciały
I niesione po­wiewem od uczuć gorącym
Dotąd cicho błądząc, ra­zem się spot­kały.

Parę słów tyl­ko, ale jakże było ich pot­rze­ba 
By cud marze­nia z jawą wszedł w zażyłość…
Głos dwoj­ga serc pod jed­nym skraw­kiem nieba
To już nie tyl­ko dźwięki drżące… to Miłość.